KROMME RIJN CONCERTEN

26 april 2015

Moeder/dochter concert
ARTO drie generaties


Concert in de Oude Dorpskerk



RECENSIE

Drie generaties vrouwen op één concertmiddag

Zondag 26 april in het vijfde concert van Kromme Rijn Concerten van dit seizoen voerden de vrouwen van het ARTO Ensemeble de bezoekers mee op een muzikale reis van bijna twee eeuwen. De gastpianisten die daarbij hielpen waren ook vrouwen, jonge vrouwen waar we zeker nog vaker van zullen horen.

De reis begon met Rosina Fabius (mezzo) begeleid door Nancy Braithwaite (klarinet) en haar vertrouwde pianiste Kanako Inoue met drie composities van haar oma Margot Wright. Daarna speelde Rosina’s moeder Prunella Pacey op altviool met begeleiding van Kanako Inoue drie andere composities van haar moeder Margot Wrigt, bewerkingen van volksliedjes uit Northumbria. Rosina zong als inleiding de oorspronkelijke versie van Billy Boy. Het tweede lied Blow the wind southerly is bekend door de uitvoering van Kathleen Ferrier (een vriendin van Margot Wright), de bewerking voor altviool en piano klonk ook ontroerend. Deze zes engelse liederen vormden een rustgevend begin van de reis. Daarna werd de reis opwinderder met de Sonate voor viool en piano van Francis Poulenc uitgevoerd door Amarins Wierdsma op viool en Sophiko Simsive op piano, gevolgd door de viool rhapsodie Nr.1 Sz.8 van Béla Bartók. Beide stukken werden stevig gespeeld waarbij viool en piano mooi samenklonken of afwisselden.

Na de pauze reisden we terug naar de verstilde romantiek met een wonderschone uitvoering van Schuberts Impromptu Op.142 Nr.3 door pianiste Sophiko Simsive. De romantiek werd voortgezet door Rosina Fabius, Prunella Pacey en Kanako Inoue met twee liederen van Brahms en twee leideren van Strauss. Waarna we weer naar de 20ste eeuw werden gevoerd door Nancy Braithwaite, Amarins Wierdsma en Sophiko Simsive met de contrasten voor viool, klarinet en piano van Béla Bartók. Gedeeltelijk gecompneerd in opdracht van jazzklarinettist Benny Goodman. Hierbij moest Nancy af en toe een andere klarinet grijpen om de lage tonen te kunnen pakken en moest Amarins soms van viool wisselen om de klanken van de contraviool in de hongaarse volksmuziek te kunnen spelen.

Het was een zeer afwisselende en bevredigende concertmiddag

Rudi van Houten