KROMME RIJN CONCERTEN

Arto Ensemble m.m.v. Daniel Kramer, piano





Aram Khachaturian
(1903-1978)		 Trio voor klarinet, viool en piano (1932)
  • Andante con dolore, con molto espressione
  • Allegro-Allegretto-Allegro agitato
  • Moderato-Presto
Willem Wander van Nieuwkerk
(1955)		 ‘Aan de Bruid’ vijf liederen op teksten van Ingmar Heytze voor mezzo-sopraan, klarinet, viool, altviool, en violoncello (2016)
Wereld Première
  • Verzoeknummer
  • Winter
  • Aan de bruid
  • Hoor eens ik haat je
  • Voor de liefste onbekende

Pauze

Robert Schumann
(1810-1856)		 Pianokwartet Op.47 voor piano, viool, altviool en cello (1842)
  • Sostenuto assai-Allegro ma non troppo
  • Scherzo. Molto vivace
  • Andante cantabile
  • Finale. Vivace

RECENSIE

“Aan de bruid” – jubileummuziek van Kromme Rijn Concerten

Stichting Kromme Rijn Concerten en het ARTO Ensemble bestaan nu 20 jaar. Het 97ste concert in de Oude Dorpskerk in Bunnik besteedde hier aandacht aan met een compositie van Willem Wander van Nieuwkerk geschreven voor en op verzoek van ARTO.

Maar eerst klonk een trio voor klarinet, viool en piano van Aram Khachaturian (Armenië). Gastpianist Daniel Kramer met klarinettiste Nancy Braithwaite en violiste Amarins Wierdsma vertolkten dit sombere stuk met mooi samensmeltende klanken, mooi maar moeilijk te beluisteren. Pas in het laatste deel, moderato-presto, werd een melodielijn hoorbaar waarbij klanken van schalmei en duduk uit Oezbekistan en Kazachstan in de klarinet herkenbaar waren.

Daarna kwam de speciale uitvoering van “Aan de bruid”. Compnist Willem Wander van Nieuwkerk gaf eerst een korte inleiding over de teksten van Ingmar Heytze. Het zijn erg ironische teksten: een ode aan de bruid die een trouwjurk uitzoekt voor het huwelijk met een ander, of de klacht dat het “ik hou van jou” niet geloofd wordt. Maar gezongen door Rosina Fabius met begeleiding van de ARTO instrumentalisten veranderde de zwartgalligheid en het cynisme inderdaad in ironie.

Na de pauze klonk het pianoconcert op.47 van Robert Schumann. Een fris muziekwerk waarin de regeltjes speels worden overschreden. De romantiek van zo'n 150 jaar geleden geeft nog seeds vreugde als het zoals nu goed en met plezier wordt uigevoerd.

Het eindapplaus en de bloemen voor de muzikanten bleken niet het eind te vormen. Er zou nog een opname van “Aan de bruid” worden gemaakt. Met luisteraars is dat leuker voor de muzikanten en beter voor de accoustiek. Na de verrassing van het eerste horen was de herhaling heel leuk om te beluisteren, er waren bezoekers die het nog wel een derde keer wilden horen.

De componist dankt de musici

Rudi van Houten