Zondagmiddag 2 december verzorgden leden van het ARTO-ensemble samen met violiste Elisabeth Perry in De Gaarde te Bunnik een smaakvol Kromme Rijn Concert. Het sandwich-programma bood twee klarinetkwintetten met daartussen een stuk voor twee violen.
Klarinettiste Nancy Braithwaite, violistes Elisabeth Perry en Amarins Wierdsma, altvioliste Prunella Pacey, en cellist Guus Fabius begonnen met het indringende klarinetkwintet opus 146 van Max Reger. Dit laatste werk van Reger dateert van december 1915. Het is exemplarisch voor zijn specifieke componeerwijze: voortdurende wisselingen in toonsoort geven de muziek een vloeiende beweeglijkheid, terwijl de verschillende instrumenten elkaar omspelen op basis van gelijkwaardigheid. De musici wisten de complexe structuur van de muziek overtuigend tot klinken te brengen. Het aangrijpende derde deel kreeg een indrukwekkende interpretatie, waarbij de klarinet prachtig harmonieerde met de strijkers. Het thema met variaties als laatste deel bruiste van levenslust. Een excellente uitvoering.
Hierna speelden de beide violistes de duosonate opus 56 van
Sergeï Prokofiev. Deze uit 1932 daterende sonate ademt de
frisheid van een vakantieverblijf van de componist aan de Zuid-Franse
kust. Vier aansprekende, doorgaans vrolijke en speelse delen gaven de
musici volop gelegenheid hun virtuositeit te laten horen. De twee
stemmen zijn door Prokofiev eerlijk verdeeld. De dames bereikten een
prachtige eenheid van klank, zowel in hoge als lage registers. Beider
aanstekelijke speelvreugde maakte de uitvoering tot een sprankelende
klankbelevenis waarbij je door de hoge ramen van de kerk denkbeeldige
vogels door de lucht zag buitelen.
Tot slot klonk het befaamde klarinetkwintet van Wolfgang Amadeus Mozart. Geschreven in 1789 voor klarinetvirtuoos Anton Stadler heeft het sindsdien andere componisten geïnspireerd om ook een werk voor deze mooie bezetting te schrijven. De musici wisten door prachtig samenspel de juiste lichtheid van uitvoering te bereiken waardoor dit stuk een sublieme glans verkreeg. Een ontroerende vertolking waarbij een terechte glansrol was weggelegd voor de klarinettiste.
Jan van Hasselt